Opdrachtgever Arie Fokkink aan het woord over het project ‘Zelfactualisatie Robotica‘
De aanleiding voor dit voorstel is een specifieke hulpvraag en het daarop volgende eigen ontwikkeltraject. Het gaat niet om Arie, maar om zijn zoon. Andrei Fokkink is spastisch, kan niet spreken en niet zijn ledematen functioneel gebruiken. Daardoor kan zijn eigen rolstoel niet verplaatsen, maar hij droomt daar wel van. Hoe mooi zou het zijn als hij op zijn ooggestuurde computer op de kaart aangeeft waar hij heen wil en dat zijn rolstoel daar zelf naar toe rijdt, obstakels vermijdend?
“We zien in de literatuur dat ontwikkeltrajecten voor zelfrijdende rolstoelen na enige tijd stoppen. Dat is anders dan bij de ontwikkeling van zelfrijdende auto’s als Tesla. Vanwege de kleine vraag is de ontwikkeling van rolstoelen voor commerciële partijen blijkbaar minder interessant.”
Hoe hebben jullie dit project ervaren?
“We hebben dit project ervaren als ‘geweldig’. We hadden het oorspronkelijke vraagstuk breder neergezet. Na een aantal weken vond de projectgroep het moeilijk om een deel van de thematiek af te bakenen en daar een verdiepingsslag in uit te voeren. Naar aanleiding daarvan heb ik het project rond het robotje weer van stal gehaald. Dat was drie jaar geleden een eindje op streek geholpen door studenten Saxion, maar daarna blijven liggen.”
“Drie jaar na de eerste poging hebben we nu een echte doorbraak: een robotje die Andrei met zijn oogbestuurde computer kan besturen. De robot kan met de camera kijken waar Andrei niet kan kijken en tekstboodschappen bij mensen elders in de ruimte overbrengen en ophalen. Met dank aan de multidisciplinaire studentengroep op de UT! De vervolggroep werkt nu aan het robuuster maken van het prototype en het veilig maken in een gebruikscontext. Hierbij wordt ook de robot gerefurbished. De bedoeling is dat het fundament wordt gelegd voor de platformfunctie van de robot, waarop naar behoefte gehandicapten verschillende functies kunnen worden gemonteerd. De groep zoekt daarnaast uit op welke financieel haalbare manier dergelijke robots in de markt kunnen worden gezet. Ik denk dat open innovatie daarin een belangrijke rol gaat spelen.”
Hoe gaat de uitkomst van dit project worden toegepast?
“Het lange termijn doel is dat het gebruik van deze robot een opstapje is naar het komen tot een zelfrijdende rolstoel. Dat Andrei met zijn oogbestuurde computer op een plattegrond kan aangeven waar hij naar toe wil en dat de rolstoel daar zelf naar toe rijdt, obstakels onderweg vermijdend. Als dat met een grasmaaier, een stofzuiger of een Tesla kan, dan moet dat met de rolstoel ook kunnen.”
Hoe was het om samen met Enschedese studenten hier aan te werken?
“We werken met groepen studenten van zeer verschillende studierichtingen. Daarin zie je heel duidelijk: leerprocessen van hoe organiseer je dingen, inzicht in wat de goede vragen zijn, wat de goede aanpak is en hoe je iedereen in zijn kracht inzet. Mensen zien leren is alleen al mooi!! Heel fijn is ook om te zien dat het inzicht in de vraag achter de vraag gedurende het proces toeneemt en dat studenten heel gemotiveerd raken.”
Wat zijn de toekomst plannen rondom dit project?
“Het fijne is dat we met de challenge begeleiders ook lijnen uitzetten voor een langere termijn samenwerking. Dat is voor ons als challenge providers super belangrijk. Wij hebben een maatschappelijk doel en kunnen wel wat tijd en geld investeren, maar dat moeten wel doseren.”
Recent Comments